Scarlett Taylor is zich er maar al te goed van bewust dat anderen in Vallantine haar net zo dramatisch vinden als het literaire personage naar wie ze is vernoemd. Ja, ze is soms misschien een beetje excentriek, maar het leven is te kort en te muf in een klein stadje in het zuiden om niet nog meer Georgia-hitte toe te voegen als het moment daarom vraagt. Haar beste vrienden kennen echter de echte haar. Ze zijn al sinds hun kindertijd een onafscheidelijk trio, toen de lokale bewoners hen toepasselijk de ‘Bookish Belles’ noemden. Hun plannen om de historische bibliotheek te renoveren en een gedeelte om te bouwen tot boekwinkel zijn in volle gang en vervullen een droom van hen. Bovendien bloeit haar evenementenbedrijf waar ze van houdt vanuit haar uitgestrekte plantagehuis. Waarom heeft ze zich dan de laatste tijd zo eenzaam en ontevreden gevoeld? En waarom heeft ze in hemelsnaam plotseling wellustige gedachten over een zekere beminnelijke, vreselijke, te knappe man voor zijn eigen bestwil, die haar hele leven niets anders heeft gedaan dan haar laten vastbinden?

De familie van Aden Abner heeft drie generaties lang voor de Taylors gewerkt. Met de zegen en steun van Scarlett heeft hij die cyclus trots doorbroken door zijn eigen succesvolle bedrijf te starten op een voormalig deel van hun landgoed. Het stigma dat hij haar ingehuurde hulp is, heeft hij echter nooit echt doorbroken, noch heeft hij hun relatie kunnen definiëren. Soms vrienden, vaak vrienden, en altijd flirterig, de push-pull tussen hen bleef hem voortdurend in de weg zitten en bracht hem in verwarring. Of zet hem aan. En nu is de echte kleine pijn in zijn huid verder gegaan dan alleen maar met hem spelen door haar zo mooi als een fotowimper te slaan en regelrecht naar... Nou, hij wist het niet. Tegenpolen kunnen elkaar aantrekken, maar dat betekent niet dat ze dat ook zouden moeten doen. Haar ouders hebben een enorme hekel aan hem, hij heeft haar niets te bieden, en iedereen in Vallantine lijkt de wenkbrauwen op te trekken over de situatie. Over de hele zaak is een ramp geschreven. Toch blijft er hoop voor hem bungelen.